Майкл Дрейтон - Michael Drayton

Дрейтон 1599 ж

Майкл Дрейтон (1563 - 23 желтоқсан 1631) болды Ағылшын ақын жылы танымал болған кім Элизабет дәуірі.

Ерте өмір

Дрейтон дүниеге келді Хартсхилл, жақын Нунеатон, Уорвикшир, Англия. Оның алғашқы өмірі туралы 1580 жылы Томас Гудеренің қызметінде болғанынан басқа ештеңе білмейді Коллингем, Ноттингемшир. ХІХ-ХХ ғасырдың ғалымдары оның өлеңдері мен арнауларындағы шашыраңқы тұспалдар негізінде Дрейтонның оқыған болуы мүмкін деген болжам жасады. Оксфорд университеті, және Полесворт Goodere отбасының тармағы. Жақында жасалған жұмыс бұл болжамдарға күмән келтірді.[1]

Әдеби мансап

1590–1602

1590 жылы ол өзінің алғашқы кітабын шығарды, Шіркеу үндестігі, Леди Диревке арналған рухани өлеңдердің бір томы. Нұсқасының назар аударарлық Сүлеймен әні, өрнектің едәуір байлығымен орындалған. Алайда, тәркіленген қырық данадан басқа Кентербери архиепископы, бүкіл басылым қоғамдық тәртіппен жойылды. Осыған қарамастан, Дрейтон алдағы бірнеше жыл ішінде үлкен көлемде жариялады.

1593 жылы пайда болды Идея: Шопанның гирляндасы, тоғыз пасторлар жиынтығы, онда ол Роулендтің поэтикалық есімімен өзінің жеке махаббат қайғысын атап өтті. Негізгі идея алпыс төрт циклде кеңейтілді сонеттер, деген атпен 1594 жылы жарияланған Идея айнасыБұл арқылы біз Анкор өзенінің бойында тұрғанын білеміз Уорвикшир. Ол өзінің «Идеясын» жеңе алмай, бойдақ өмір сүріп, қайтыс болған көрінеді. Дрейтонның сонеттері қарапайым, қарапайым сақинасы арқылы тікелей, жедел және әмбебап тартымдылыққа ие болды және олардың тегіс стилін болжады. Fairfax, Waller, және Драйден. Терминді бірінші болып Дрейтон әкелді ode, лирикалық поэма үшін Англияда танымал болды және қысқа, стаккатоның шебері болды Анакреонтика өлшеу.[2]

1593 жылы Дрейтонның алғашқы тарихи өлеңдері пайда болды, Туралы аңыз Пирс Гэвестон, және келесі жылы жарық көрді Матильда, an эпикалық поэма жылы рифма корольдік. Ол дәл осы уақытта шығарды Эндимион және Фиб, ол ешқашан қайта баспаған, бірақ кейбір қызықты өмірбаяндық мәселелерді қамтитын том және әдеби көмектің алғысы Томас Лодж, егер болмаса Эдмунд Спенсер және Самуил Даниэль сонымен қатар. Оның Сурет Момус, Лодж осы достық ілтипатқа жауап берді.

1596 жылы Дрейтон өзінің ұзақ және маңызды өлеңін жариялады Mortimeriados, өте маңызды өндіріс оттава рима. Кейінірек ол бұл өлеңді үлкейтіп, түрлендіріп, 1603 жылы қайта жариялады Барондар соғысы. 1596 жылы тағы бір тарихи өлең пайда болды, Туралы аңыз Роберт, Нормандия Герцогы, онымен Пирс Гэвестон қайта басылды. 1597 жылы пайда болды Англияның қаһармандық хаттары, соларға еліктеп, бірқатар тарихи зерттеулер Ovid. Жылы жазылған бұл соңғы өлеңдер батырлық куплет, Дрейтон жазбаларындағы ең жақсы үзінділерден тұрады.

1603–1631

1597 жылға қарай ақын жетістіктеріне тоқталып жатты. Оған сотта көп көңіл бөлінген сияқты Элизабет және ол оның мұрагерімен бірдей болады деп үміттенді. Бірақ 1603 жылы ол комплимент өлеңіне жүгінді Джеймс І, оған қосылу кезінде бұл мазаққа айналды, ал оның қызметтері өрескел қабылданбады. Оның ащысы сатирада көрініс тапты, Үкі (1604), бірақ оның бұл композицияда таланты болмады. Оның Киелі жазбаларда баяндалғаны көңіл көтеру емес еді Мұса оның кереметтерінің картасында, сол жылы басылған батырлық эпостың бір түрі. 1605 жылы Дрейтон өзінің ең маңызды туындыларын, өзінің тарихи өлеңдерін және Идея, оның көзі тірісінде сегіз басылымнан өткен бір томдық. Ол сондай-ақ өзінің кішігірім бөліктерін осы уақытқа дейін редакцияланбаған көлемде жинаған, бірақ 1605 жылы шығарылған шығар деген атпен жинады. Лирика және пасторлық өлеңдер; бұлар мыналардан тұрды odes, экологтар, және фантастикалық сатира деп аталады Айдағы адам. Кейбір иістер өте рухты. Бұл томда ол алғаш рет атақты шығарды Туралы баллада Agincourt.

Ол 1598 жылдың өзінде-ақ аралдағы топографиялық немесе антиквариялық қызығушылықтың барлық нүктелерін атап өту туралы кезектен тыс шешім қабылдады. Ұлыбритания және бұл ауыр жұмыспен ол ұзақ жылдар айналысқан. Ақырында, 1613 жылы осы ауқымды жұмыстың бірінші бөлімі деген атпен жарық көрді Поли-Олбион, оқылған он сегіз кітап шығарылуда Селден жеткізілген ескертулер. Содан бері әйгілі болған бұл үлкен жұмыстың жетістігі алдымен өте аз болды, ал Дрейтон 1622 жылға дейін екінші бөлімде тағы он екі кітап шығаруға тәуекел етуге дайын баспагер таба алды. Бұл Англияға және «тәж киюге» үміттенген ақынға сауалнама аяқтады Шотландия гүлдермен »деп жазып, ақырында жетеді Оркеадтер, ешқашан кесіп өткен жоқ Твид.

Дрейтон 1628 ж

1627 жылы ол өзінің басқа әр түрлі томдарын шығарды, және оның ішіндегі оның ең жазушылық сипаттамалары бар. Ол келесі бөліктерден тұрады: Агинкур шайқасы, Оттава Римадағы тарихи өлең (оның сол тақырыптағы балладасымен шатастыруға болмайды) және Патшайымның азаптары Маргарет, сол өлеңде және мәнерде жазылған; Нимфидия, Фера соты, ертегілер елінің ең қуанышты және әсем эпосы; Кинтияның ізденісі және Шопанның сиренасы, екі лирикалық пасторлар; және соңында Ай лақ, бір сатира. Нимфидия өзінің ең танымал балладасымен бірге ең сыншылардан Агинкурт шайқасы; ол ерекше және сирек кездесетін фантастикалық қиялға толы.

Дрейтонның көлемді басылымдарының соңғысы болды Музейлердің Элизумы 1630 ж. Ол Лондонда қайтыс болды, жерленген Ақындар бұрышы жылы Westminster Abbey және оның үстіне ескерткіш орнатқан Дорсет графинясы,[3] ескерткіш сызықтармен байланысты Бен Джонсон.

Театр

Өз дәуірінің басқа ақындары сияқты, Дрейтон да театрға белсенді түрде қалам тербеді; бірақ Шекспирден, Бен Джонсоннан немесе Самуэль Даниэлден айырмашылығы, ол өз өнерін жанрға аз жұмсады. 1597 жылдан бастап 1602 жылға дейінгі бес жылдың ішінде Дрейтон театр синдикатына материал ұсынған драматургтардың атқорасының мүшесі болды. Филипп Хенслоу. Хенслоу Күнделік Дрейтонның есімін сол кезеңдегі 23 пьесамен байланыстырады және Дрейтонның үнемі дерлік басқа Хенслоу регулярларымен ынтымақтастықта жұмыс істегенін көрсетеді. Томас Деккер, Энтони Мандай, және Генри Четл, басқалардың арасында.[4] Осы 23 спектакльдің ішінен тек біреуі ғана қалды, яғни 1 бөлім Сэр Джон Олдкасл, оны Дрейтон Мандаймен бірге жасаған, Роберт Уилсон, және Ричард Хэтуэй. Мәтіні Олдкасл Дрейтонның қолында айқын белгілер жоқ; оның поэзиясының бүкіл корпусына сәйкес келетін стиль ерекшеліктері (өсімдік атауларының, жұлдыз атауларының және басқа да ерекше сөздердің бай сөздік қоры; өзіндік контрактілік формалардың жиі қолданылуы, кейде «th'adult'rers» немесе «қос апострофтармен» pois'ned'st «) мәтінде мүлдем жоқ, бұл оның бірлескен күш-жігерге қосқан үлесі айтарлықтай болмағанын білдіреді. Уильям Лонгсворд, Генсловтың пьесасы Күнделік Дрейтонның жалғыз күш-жігері болды, ол ешқашан аяқталмаған.

Дрейтон импресарио рөлін драматургтен гөрі артық көрген шығар; ол жалдаушылардың бірі болды Whitefriars театры, драматургтің жиені Томас Вудфордпен бірге Томас Лодж 1608 ж. басталған кезде. 1606 ж. шамасында Дрейтон сонымен бірге компанияны жалдаған синдикаттың құрамына кірді. балалар актерлері, Патша балалары. Бұлар Пауылдың балалары жаңа атаумен шыққан болуы да, болмауы да мүмкін еді, өйткені соңғы топ осы кезде пайда болған сияқты. Іс-шара сәтті болған жоқ, 1609 жылы сот ісін аяқтады.

Достық

Дрейтон осы дәуірдегі ең танымал адамдардың досы болған. Ол Драммондпен танысқан; Бен Джонсон, Уильям Браун, Джордж Витер және басқалары оның достарының арасында болды. Викар Джон Уорд 1661 жылы Стратфорд-на-Эвонға аударылған, Шекспир туралы естіген сөздерді құрастыруға тырысып, «Шекспир Дрейтон мен Бен Джонсон (ш.) көңілді кездесу өткізді және Шекспир өте қатты ішкен сияқты көрінді келісімшарт жасалды ».

Дрейтон өлеңдерінің бірінде элегия немесе хат Генри Рейнольдс, ол Чосерден бастап Шекспирді қоса алғанда, ағылшын ақындарына бірнеше құнды сындар қалдырды. Ол өзінің мазасыз әрі наразы, сондай-ақ лайықты адам болғандығы үшін өз қабылдауынан жиналуы мүмкін.

Дрейтонның портреті Сильвестр Хардинг

Басылымдар

1748 жылы Дрейтонның толық шығармаларының фолиациялық басылымы редакторлық бақылауымен жарық көрді Уильям Олдис 1753 жылы тағы да төрт томдық кварто шығарылды[5] бірақ бұлар өте түсініксіз және қате дайындалған.[дәйексөз қажет ]

Дрейтон шығармаларының вариантты оқуларымен толық басылымын 1876 жылы Ричард Хупер жобалаған, бірақ ешқашан қорытынды жасаған жоқ; редакторланған таңдаулардың көлемі Буллен, 1883 жылы пайда болды. Әсіресе қараңыз Оливер Элтон, Майкл Дрейтон (1906).

Дрейтон шығармасының толық бес томдық басылымы 1931–41 жылдары Оксфордта жарық көрді (1961 ж. Редакцияланған), оның редакторы Дж.Уильям Хебель, К.Тиллотсон және Б.Х.Ньюдигат. Дрейтонның 1953 жылы Гарвардта жарияланған екі томдық өлеңдерінің және Джон Бакстонның редакторлығымен жазылған оның 20-шы ғасырдағы басылымдары. Конгресс кітапханасы.

Ескертулер

  1. ^ Бринк, Жан. 1990 ж. Майкл Дрейтон қайта қарады. Бостон: Твейн. ISBN  0-8057-6989-7. Pp. 1–10.
  2. ^ Бретт, Кирилл, кіріспе Майкл Дрейтонның кішігірім өлеңдері 1907 ж. Шығарылым, электронды кітап ASIN B0084CF3C6
  3. ^ Драббл, Маргарет, ред. (1985) Ағылшын әдебиетінің Оксфорд серігі. Оксфорд: Oxford University Press; б. 292
  4. ^ Палаталар, Элизабет кезеңі, Оксфорд, Кларендон Пресс, 1923; 306–8 бб.
  5. ^ Чарльз Коффи және Джон Селденнің Поли-олбиондағы аннотациясымен өңделген. Лондон: Дж.Хьюз, В.Рив үшін бастырған

Әдебиеттер тізімі

  • Ф. Халлидэй, Шекспирдің серігі 1564–1964, Балтимор, Пингвин, 1964 ж.
Атрибут

Сыртқы сілтемелер