Ophiactis savignyi - Ophiactis savignyi - Wikipedia

Ophiactis savignyi
Жөкедегі кішкентай сынғыш жұлдыздар (Ophiactis savignyi) .jpg
Ғылыми классификация
Корольдігі:
Филум:
Сынып:
Тапсырыс:
Қосымша тапсырыс:
Отбасы:
Тұқым:
Түрлер:
О.Савигний
Биномдық атау
Ophiactis savignyi
Синонимдер[1]
  • Ophiactis brocki де Лориол, 1893 ж
  • Ophiactis конференциясы Келер, 1905
  • Ophiactis incisa фон Мартенс, 1870 ж
  • Ophiactis krebsii Люткен, 1856
  • Ophiactis maculosa фон Мартенс, 1870 ж
  • Ophiactis reinhardti Люткен, 1859
  • Ophiactis reinhardtii Люткен, 1859
  • Ophiactis sexradia (Грубе, 1857)
  • Ophiactis sixradia Люткен, 1853
  • Ophiactis versicolor Х.Л.Кларк, 1939
  • Ophiactis virescens Люткен, 1856
  • Ophiolepis savignyi Мюллер және Трошель, 1842 ж
  • Ophiolepis sexradia Грубе, 1857

Ophiactis savignyi Бұл түрлері туралы сынғыш жұлдыз ішінде отбасы Ophiactidae, әдетте белгілі Савиньидің сынғыш жұлдызы немесе кішкентай сынғыш жұлдыз. Ол бүкіл дүниежүзілік мұхиттың тропикалық және субтропикалық бөліктерінде кездеседі және ең кең таралған сынғыш жұлдыз деп есептеледі.[2] Оны алғаш рет неміс зоологтары сипаттаған Йоханнес Петр Мюллер және Франц Герман Трошель 1842 ж. нақты атауы француз зоологын құрметтейді Мари Жюль Сезар Савиньи.

Сипаттама

Дискісі О.Савигний диаметрі 5 миллиметрге дейін (0,2 дюйм). Аборальды (үстіңгі) беті үлкен қабаттасқан қабыршақтармен жабылған және омыртқалардың шашырауын көтереді, әсіресе дискінің шеттерін дөңгелектейді. (Әдетте) алты қол ұзын, жіңішке және жіңішке, және олардың арасында буындары бар көптеген сегменттерден тұрады. Әр сегментте бес-алты тікенді тікенектер болады. Дискінің аборальды беті бозғылт жасыл-қоңыр түске ие және үлкен, үшбұрышты радиалды қалқандар, қолдың шығу тегіне жақын, қарама-қарсы қараңғы. Ауыз қуысының (астында) беті кілегейлі түсті болады.[2]

Таралу және тіршілік ету аймағы

О.Савигний жақын космополиттік таралу жылы теңіздерде. Ол Үнді-Тынық мұхитының батысында, Тынық мұхитының шығысында және Атлант мұхитының екі жағында да бар.[3] Тынық және Атлант мұхиттарындағы популяциялар тек біріктірілген кезде болды Панама каналы арқылы кесілген Панама Истмусы 1914 ж.[2]

Бұл сынғыш жұлдыз тыныс алу аймағынан 500 метрге дейін (1640 фут) пайда болады. Ол рифтердің барлық аймақтарында кездеседі мангр мекендейтін жерлер, теңіз шөптері шалғындар, арасында теңіз балдырлары және ластанған суларда, көбінесе оның ішінде тіршілік етеді губкалар, мүмкін комменсал.[3]

Экология

Ophiactis savignyi депозиттік қоректендіргіш болып табылады және а қоқыс, тамақтану детрит теңіз түбінде жиналады. Ол тамақ бөлшектерін анықтау үшін қолдың ұштарын көтеріп, кез-келген қоректік заттарды допқа айналдырып, оларды ауыз қуысына айналдырып, оларды түтік аяқтары. Асқазанның құрамын зерттеу кезінде қалдықтары анықталды бризоан, фораминиферандар және гастропод осы сынғыш жұлдыз сіңірген көп мөлшердегі детрит пен құм түйіршіктерінің арасында.[4]

Жеке О.Савигний еркек немесе әйел, және олар жыныстық жолмен немесе көбеюі мүмкін жыныссыз. Жыныстық көбею теңізге сперматозоидтар мен жұмыртқалардың босатылуын және дамуын және ақыр соңында қонуын қамтиды планктоникалық личинкалар. Жыныссыз көбею - бөлшектену, әрбір бөлігі оның ата-анасымен бірдей жыныста болады. Кішкентай, жетілмеген адамдар (дискінің диаметрі 4 миллиметрден (0,16 дюйм)) әдетте алты қолға ие және олар екіге бөлініп, содан кейін диск пен қолдың жетіспейтін бөліктерін қалпына келтіреді, көбінесе бес қолмен аяқталады. Ірі адамдардың көпшілігінде бес қолы бар, сонымен қатар фрагментацияға ұшырауы мүмкін. Үлкен еркектер әйелдерге қарағанда жиі жасайды және бұл популяцияда ерлердің көптігін ескеруі мүмкін.[5] Бөлінгеннен кейін, сынғыш жұлдыз жыныстық жолмен көбеюі мүмкін, бірақ дискінің кейбір бөліктерінде жоқ болуы мүмкін жыныс бездері мүмкін емес уылдырық шашу регенерация аяқталғанға дейін.[4][6]

Тайванда жетілген гаметалар кез келген уақытта наурыздан желтоқсанға дейін кездеседі, бірақ тұрғындарының көпшілігі О.Савигний мамыр мен маусым айларында уылдырық шашады. Бөліну жылдың кез келген уақытында жүреді, бірақ көбінесе шілде мен желтоқсан аралығында болады. Жыл бойына сынғыш жұлдыздарды іріктеу нәтижесінде тексерілген адамдардың 48% -ы регенерация процесінде екендігі анықталды. Бұл елді мекендегі жыныстық қатынас әр әйелге жиырма төрт еркектен келеді.[7]

Гавайиде бұл сынғыш жұлдызды көбінесе губкамен бірге өмір сүретіндер табады Lissodendoryx schmidti (бұрын Дамириана гавайиана). Жиырмаға дейін адамды губканың түбіндегі қуыстарға біріктіріп кездестіруге болады, бұл жер губкамен бөлінетін шламға толы болғандықтан, сынғыш жұлдыздар қолдарын әрең қозғай алады. Бұл сынғыш жұлдыздар көбінесе қолдары сынған немесе жартылай қалпына келген сияқты. Олардың губкаға қалай енетіні, қалай қоректенетіні немесе көбеюі түсініксіз.[8]

Әдебиеттер тізімі

  1. ^ а б Stöhr, Sabine (2015). Stöhr S, O'Hara T (редакция.) "Ophiactis savignyi (Мюллер және Трошель, 1842) «. Дүниежүзілік Ophiuroidea мәліметтер базасы. Дүниежүзілік теңіз түрлерінің тізілімі. Алынған 2015-07-11.
  2. ^ а б в "Ophiactis savignyi: Савиннидің сынғыш жұлдызы ». Өмір энциклопедиясы (EOL). Алынған 2015-07-12.
  3. ^ а б Гондим, Анна I .; Алонсо, Кармен; Диас, Тельма Л.П .; Мансо, Синтия Л.С.; Кристофферсен, Мартин Л. (2013). «Бразилияның солтүстік-шығысындағы Парайба штатының континентальды қайраңынан шыққан сынғыш жұлдыздарға (Echinodermata, Ophiuroidea) таксономиялық нұсқаулық». ZooKeys. 307: 45–96. дои:10.3897 / зоокейлер.307.4673. PMC  3689063. PMID  23794923.
  4. ^ а б МакКетон, Кара. «Кішкентай сынғыш жұлдыз (Ophiactis savignyi)". Бермуда теңіз омыртқасыздары. Алынған 2015-07-12.
  5. ^ Младенов, П.В .; Эмсон, РХ (1988). Балдырлар мен губкалардағы бөлшектік сынғыш жұлдыздардың тығыздығы, мөлшері құрылымы және репродуктивті сипаттамалары: жыныстық және жыныссыз көбею деңгейіндегі популяциялар арасындағы өзгерудің дәлелі. Теңіз экологиясының сериясы. Олдендорф, 42 (2), 181-194.
  6. ^ МакГоверн, Тамара Н. (2002). «Сынғыш жұлдыздағы жыныстық қатынастың жанасуы және клонды көбею Ophiactis savignyi". Эволюция. 56 (3): 511–517. дои:10.1111 / j.0014-3820.2002.tb01362.x.
  7. ^ Чао, С.-М .; Цай, С-С (1995). «Бөлінетін сынғыш жұлдыздың көбеюі және популяция динамикасы Ophiactis savignyi (Echinodermata: Ophiuroidea) ». Теңіз биологиясы. 124 (1): 77–83. дои:10.1007 / BF00349149.
  8. ^ Киган, Брендан Ф .; О'Коннор, Брендан Д.С. (1985). Эхинодермата. CRC Press. 604– бет. ISBN  978-90-6191-596-6.